! اصولا ترجيح ميدم آدم دو دوتا چهارتا نباشم. ترجيح ميدم به حسم اعتماد کنم .. به ايمان قلبيم ... به حرف دلم. مهم نيست اگه تو کاسه دختر بچه هاي گداي نزديک شاه عبدالعظيم هر صبح يه پول بندازم و بقيه بگن گدايي رو بهشون ياد ميدي، (دو دو تا چهارتا) مهم اينه که دلم ميگه هردستي که در برابرت درازشد خدا زل ميزنه بهت، به چشاي اون بچه نگاه کن ميبيني... حتي سر قضيه ي ازدواج که خيلي تلاش کردم عقلاني برخورد کنم، شب قبل اولين صحبت براي آشنايي نشستم سر سجاده و گفتم ببين خدا! من و تو و دلم با هم رودرواسي نداريم، اگه خودشه مهرش بنداز به دلم اگه نه خواهشا اين يکي رو هم به خير و خوشي ختمش کن! و وقتي ديوان حافظ باز کردم گفت: درد عشقي کشيده ام که مپرس... زهر هجري چشيده ام که مپرس!
خلاصه که من آدم شهود و حسم نه عقل! محض اطلاع...
